Παρασκευή 22 Απριλίου 2016

Τα παιδιά της άλλης γειτονιάς τα <αλάνια>



Του Τσάδαρη Κων/νου  

Βλέποντας στο βάθος.. τον Χειμώνα να έρχεται ίσως σκληρός και δύσκολος ..... θυμάμαι μερικά χρόνια πίσω την απορία των μικρών παιδιών ...''.Coach εμείς πότε θα κάνουμε προπόνηση σε κλειστό γήπεδο''. 

Με την σκέψη μου σε αυτά τα παιδιά έχω την υποχρέωση να γράψω για τα παιδιά της άλλης γειτονιάς τους αφανείς ήρωες.

Τα παιδιά  αυτά που πλέκουν με επιμονή και υπομονή  τον ιστό των Ελληνικών Ακαδημιών που μέσα από αυτόν αναδεικνύονται τα ταλέντα του σήμερα και του αύριο

Ας μην τα ξεχνάμε........

Οι περισσότεροι προπονητές, παράγοντες και φίλαθλοι στον χώρο των ακαδημιών μπάσκετ εξυμνούν και θαυμάζουν παιδιά ταλέντα ,τα οποία που έχουν τα φυσικά μπασκετικά προσόντα αγωνίζονται σε μεγάλες ακαδημίες η κολλέγια είναι στα κλιμάκια, και προπονούνται κάτω από ιδανικές συνθήκες .
Παιδιά που στην πλειοψηφία ο στόχος τους είναι τα μόρια και ο πρωταθλητισμός.
Εγώ σήμερα θα εξυμνήσω τα παιδιά της άλλης γειτονιάς που η φθορά της καθημερινότητας πολλές φορές τα ξεθωριάζει στην μνήμη μας.
Είναι παιδιά που μαθαίνουν μπάσκετ σε ανοιχτά γήπεδα ,ότι αυτό συνεπάγεται , αλλά η έννοια τους είναι…. να μην βρέξει και χάσουν την προπόνηση ,και αν το γήπεδο έχει νερά τότε θα προνοήσουν με δική τους πρωτοβουλία να φροντίσουν ώστε να είναι έτοιμο.
Είναι παιδιά που μπορεί να μην έχουν τα ιδανικότερα μπασκετικά  φυσικά προσόντα αλλά όταν μπαίνουν στο παρκέ έχουν τσαγανό και ποτέ δεν ρωτάνε αν νικήσουνε η αν νικηθούνε αλλά πολεμάνε.
Είναι παιδιά που θα γλιστρήσουν θα ματώσουν θα κτυπήσουν στο τσιμέντο …….αλλά δεν τρέχει τίποτα ''Πάμε Coach"  λίγο νερό στο χτύπημα και συνέχεια.... μην χάσουνε ούτε λεπτό.
Είναι παιδιά που δεν βλέπουν το μπάσκετ ως φροντιστήριο 8 με 9 και γεια σας έρχονται πάντα νωρίτερα στην προπόνηση και φεύγουν με το ζόρι πολύ αργότερα και ας ο βοριάς θερίζει τα κεφάλια τους.
Είναι παιδιά που σε περιμένουν στο κρύο και στην ομίχλη να τους μάθεις τα μυστικά του μπάσκετ.
Είναι παιδιά που δεν χάνουν προπόνηση αν δεν υπάρχει σοβαρός λόγος γιατί λατρεύουν την σπυριάρα πορτοκαλί μπάλα.
Είναι παιδιά που στην νίκη φεύγουν αγκαλιά και στην ήττα γίνονται μια δυνατή γροθιά..
Πολλά είναι φτωχά αλλά πλούσια σε αθλητικά ιδεώδη.
Πάντα σε σέβονται και σε αγαπούν ως δάσκαλο και παιδαγωγό και ποτέ δεν θέλουν να σε φέρνουν σε δύσκολη θέση.
Οι  coach που προπονούν ή έχουν προπονήσει τέτοια <αλάνια> είναι ευλογημένοι.

Παιδιά που πάντα θα μείνουν χαραγμένα στην μνήμη σου 
 

Όπως στην ζωή ετσι και στον αθλητισμό <<Σημασία έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός>>


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου