Μπασκετάκι …Οι αναμνήσεις ενός πατέρα

Του Τσάδαρη Κων/νου

Μπασκετάκι …Οι αναμνήσεις ενός πατέρα

Κάποτε ένας δάσκαλος μου είχε πει…Ξόδεψε το χρόνο σου σε πράγματα που δεν μπορείς να αγοράσεις με λεφτά…. Είσαι μικρός ακόμα όταν μεγαλώσεις θα καταλάβεις


Μικρέ θυμάσαι ….μεγάλωσες αλλά μην ξεχάσεις

Εγώ θυμάμαι….

Θυμάμαι όταν για πρώτη φόρα αγκάλιασες  την πορτοκαλί μπάλα, πέντε ετών τότε που την κλωτσούσες και την κυνηγούσες …στον ανοικτό γηπεδάκι των Σεπολίων

Θυμάμαι την πρώτη σου προπόνηση στον  σύλλογο που τα μάτια σου ήταν πάντα καρφωμένα πάνω μου

Θυμάμαι εκείνα τα Χριστούγεννα που ο Άγιος Βασίλης σου έφερε  μια μπάλα απο το NBA την κοιτούσες της μιλούσες όλη νύχτα μέχρι που αποκοιμήθηκες αγκαλιά της

Θυμάμαι την πρώτη σου φωτογραφία με την αγωνιστική στολή δίπλα στους μικρούς σου συμπαίκτες, που στεκόσουν καμαρωτός σαν παγόνι

Δεν θα ξεχάσω  τα καλοκαίρια που παίζαμε μαζί μονάκια και με ρωτούσες επίμονα πότε θα γίνεις ψηλός όσο και εγώ

Θυμάμαι κάθε αρχή της σεζόν που ψάχναμε τα καλύτερα μπασκετικά παπούτσια ….περιφερόμασταν σε κάθε γωνία της πόλης να βρούμε το χρώμα και το νούμερο που σου ταίριαζε και στο τέλος την αράζαμε για παγωτάκι  στο γνωστό μας στέκι

Θυμάμαι τις λύπες τις χαρές τις διαφωνίες τα σχόλια   μετά από κάθε παιχνίδι σου

Την αγωνία σου που κάθε τρεις μήνες κόλλαγες  στο τοίχο για να δεις  αν εφτασες στο σημάδι του υψος που είχες βάλει

Στο playstation Nba που πάντα έχανες….

Θυμάμαι το τρέξιμο στο ΚΑΤ.... αγκαλιά να προσπαθώ δυο κεφάλια ψηλότερος μου  να σε μεταφέρω  στα επείγοντα και να περιμένω με αγωνία την διάγνωση του γιατρού……

Θυμάμαι που έλεγες ότι  αξία έχει η συμμετοχή και όχι η νίκη.

Δεν θα ξεχάσω  όλους σου του αγώνες που πάντα φρόντιζα να ήμουν  εκεί στην γνωστή πλευρά της εξέδρας… είχα πάντα ένα εισιτήριο διαρκείας όπως χαριτολογούσες.

Θυμάμαι το πρώτο σου κάρφωμα ….

Θυμάμαι πόσο υπερήφανο  με έκανες  όταν μόλις δεκαεννέα ετών είχες την πρώτη συμμετοχή σου σε ανδρική ομάδα

Παιδί μου θυμάμαι την χειμωνιάτικη εκείνη  μέρα που έδωσες τον τελευταίο σου αγώνα… ..ίσως από τις καλύτερες σου εμφανίσεις ….εγώ εκεί βρισκόμουν  στο ίδιο σημείο όπως πάντα ..στο τέλος ήρθες δίπλα μου με αγκάλιασες και μου είπες πατέρα σε ευχαριστώ για όλα ..δεν ξεχνώ

Γιατί όταν κάποτε όλα φτάνουν στο τέλος… …και οι κουρτίνες πρέπει να πέσουν  τότε για όλους  θα μείνει ‘’ Μια δυνατή  ανάμνηση με τα ίχνη του χθες και τις εικόνες  του αύριο’’

Καλή επιτυχία παιδί μου σε ότι και αν κάνεις ….
                                                         
                                                                                                               Τσάδαρης Κων/νος