Η σημασία της ψυχολογίας στην εξέλιξη των παιδιών
Στις ακαδημίες μπάσκετ, ο ρόλος του προπονητή δεν περιορίζεται στο να διδάξει τεχνική, τακτική ή κινήσεις μέσα στο γήπεδο. Ο προπονητής είναι παιδαγωγός, καθοδηγητής και ψυχολόγος μαζί. Ο τρόπος που μιλά στα παιδιά, η συμπεριφορά του στην προπόνηση και στον αγώνα, ακόμα και η στάση του στις νίκες και τις ήττες, καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τη σχέση των παιδιών με το άθλημα και τον εαυτό τους.
Όλα αρχίζουν από μια στιγμή.
Δυστυχώς, υπάρχουν γονείς που ξεπερνούν Ο παιδικός αθλητισμός δεν είναι πεδίο μάχηςκάθε όριο. Φωνές, επιθέσεις, μικρο-επεισόδια και ακραία ανταγωνιστική συμπεριφορά στις εξέδρες κάνουν τους παιδικούς αγώνες επικίνδυνους για τα ίδια τα παιδιά
Είναι σοκαριστικό ότι κάποιοι θεωρούν φυσιολογικό να μετατρέπουν τα παιχνίδια τους σε «αρένες» για προσωπικό θέαμα ή εκτόνωση.
Η οικογένεια είναι το πρώτο και σημαντικότερο περιβάλλον όπου μεγαλώνει ένα παιδί. Εκεί χτίζει την αυτοπεποίθηση, την ασφάλεια και τη διάθεσή του να μάθει και να εξελιχθεί. Όταν όμως το σπίτι είναι φορτισμένο με αρνητική ενέργεια – καβγάδες, ένταση ή συνεχόμενη κριτική – το παιδί μπορεί να κουβαλά αυτό το βάρος και στο γήπεδο.
Τα γήπεδα σιωπούν – Το μπάσκετ χάνεται από τις γειτονιές μας
Coach Τσάδαρης Κωνσταντίνος Academy coach basketball
Μια φορά, τα ανοιχτά γήπεδα έσφυζαν από ζωή. Οι μπάλες χτυπούσαν στο τσιμέντο, οι φωνές των παιδιών αντηχούσαν στις γειτονιές και το μπάσκετ ήταν η καθημερινή γιορτή μικρών και μεγάλων. Κάποτε, περιμέναμε στη σειρά για να παίξουμε μονάκι· κι όμως, αυτή η αναμονή ήταν κομμάτι της μαγείας. Καθόσουν στο πεζούλι με την μπάλα αγκαλιά, έβλεπες τους άλλους να παίζουν και ανυπομονούσες να μπεις κι εσύ στο γήπεδο. Σήμερα, όμως, τα γήπεδα είναι άδεια. Η σιωπή τους είναι εκκωφαντική: το παιχνίδι χάνεται, μαζί με τη ζωντάνια των παιδικών χρόνων.
Δεν έχει σημασία αν κέρδισε ή έχασε. Αν έπαιξε 30 λεπτά ή μόνο 3. Αν πέτυχε το καλάθι της νίκης ή έχασε τη βολή.
Του Τσάδαρη Κων/νο Coach
Το μόνο που χρειάζεται να ακούσει το παιδί σου μετά τον αγώνα, είναι μια απλή φράση:
«Χάρηκα που σε είδα να παίζεις.»
Η διαδρομή ενός νεαρού αθλητή είναι γεμάτη προκλήσεις, όνειρα και στιγμές που διαμορφώνουν τον χαρακτήρα του. Η αφοσίωση, η υπομονή και η αγάπη για το άθλημα είναι τα στοιχεία που τον οδηγούν στην εξέλιξη. Παρακάτω ακολουθούν μερικά βασικά βήματα που θα τον βοηθήσουν να προχωρήσει μπροστά με πάθος και αυτοπεποίθηση:
Πίστεψε στον εαυτό σου. Κάθε μεγάλη επιτυχία ξεκινά με μια μικρή πίστη. Οι αμφιβολίες και οι φόβοι είναι φυσιολογικοί, αλλά η αυτοπεποίθηση και η επιμονή είναι αυτά που κάνουν τη διαφορά. Να θυμάσαι: μπορείς περισσότερα από όσα νομίζεις.
Στον κόσμο της προπονητικής, υπάρχουν τρεις χαρακτηριστικοί τύποι προπονητών. Δεν είναι απαραίτητα απόλυτοι, αλλά σίγουρα έχουμε συναντήσει παραλλαγές τους στα γήπεδα.
Ο Καλός
Ο καλός προπονητής είναι αυτός που κατανοεί πως ο ρόλος του δεν περιορίζεται μόνο στη διδασκαλία του αθλήματος. Είναι δάσκαλος, καθοδηγητής και ψυχολόγος. Ξέρει να δίνει κίνητρο, να μεταδίδει γνώσεις και να δημιουργεί ένα περιβάλλον όπου οι αθλητές εξελίσσονται. Έχει πάντα ένα σχέδιο, αλλά προσαρμόζεται στις ανάγκες των παικτών του.
Αποτέλεσμα: Οι αθλητές του βελτιώνονται, αγαπούν το άθλημα και θέλουν να έρχονται στην προπόνηση.
Ο αθλητισμός είναι ένα πανίσχυρο εργαλείο διαμόρφωσης χαρακτήρα, διδάσκοντας πειθαρχία, υπομονή και ομαδικό πνεύμα. Ωστόσο, όταν οι γονείς επενδύουν υπερβολικά συναισθηματικά στα αθλητικά επιτεύγματα των παιδιών τους, συχνά τα επιβαρύνουν με προσδοκίες που δεν είναι δικές τους.
Tsadaris Kostas academy coach
Το Φαινόμενο της «Μεταφοράς Ονείρων»
Πολλοί γονείς βλέπουν τα παιδιά τους ως μια ευκαιρία να ζήσουν τα όνειρα που δεν κατάφεραν να πραγματοποιήσουν οι ίδιοι. Αντί να αφήσουν το παιδί να εξερευνήσει ελεύθερα τον αθλητισμό, του επιβάλλουν έναν στόχο – πρωταθλητισμό, υποτροφίες, καριέρα – χωρίς να λαμβάνουν υπόψη αν το ίδιο το παιδί το θέλει. Αυτό οδηγεί σε ένταση, άγχος και, πολλές φορές, αποστροφή προς το ίδιο το άθλημα.
Δεν είναι μόνο μπάσκετ. Δεν είναι μόνο προπονήσεις, ντρίμπλες, σουτ και συστήματα. Είναι βλέμματα που ψάχνουν καθοδήγηση. Είναι παιδικές φωνές που διψούν για ενθάρρυνση. Είναι χέρια που σηκώνονται, όχι μόνο για να ζητήσουν πάσα, αλλά και για να νιώσουν ότι κάποιος τα στηρίζει.
Tsadaris Kostas – Academy Basketball Coach
Ο προπονητής δεν είναι απλώς ένας δάσκαλος του παιχνιδιού. Είναι εκείνος που θα σκουπίσει τα δάκρυα από μια αποτυχία, που θα πανηγυρίσει σαν παιδί μια επιτυχία, που θα σηκώσει το βλέμμα ενός αθλητή όταν εκείνος σκύψει απογοητευμένος. Είναι εκείνος που θα δώσει πίστη όταν η αμφιβολία τρυπώσει στην καρδιά, που θα προσφέρει δύναμη όταν τα πόδια βαραίνουν και το μυαλό κουράζεται.
Ζούμε σε μια εποχή όπου τα παιδιά έχουν αμέτρητες επιλογές για να περάσουν τον χρόνο τους
Tsadaris Kostas – Academy Basketball Coach
Οθόνες που αναβοσβήνουν ασταμάτητα, βιντεοπαιχνίδια που κερδίζουν την προσοχή τους, κοινωνικά δίκτυα που τους υπόσχονται άμεση επιβεβαίωση. Και όμως, ο αθλητισμός είναι κάτι άλλο. Είναι ένα καταφύγιο. Ένας χώρος όπου τα παιδιά μπορούν να τρέξουν ελεύθερα, να αγωνιστούν, να νιώσουν τη χαρά της προσπάθειας και την αξία της ομάδας.
Τσάδαρης Κωνσταντίνος Coach
Στον παιδικό αθλητισμό, η νίκη δεν είναι μόνο θέμα σκορ, αλλά και συμπεριφοράς. Είναι η στιγμή που αποκαλύπτεται το ήθος των μικρών αθλητών – και, ταυτόχρονα, η στάση των γονιών στην εξέδρα παίζει καθοριστικό ρόλο. Πώς πρέπει να διαχειρίζονται τη χαρά της νίκης οι παίκτες και οι γονείς τους;
Τσάδαρης Κωνσταντίνος Coach
Η ήττα είναι ένα αναπόφευκτο κομμάτι του αθλητισμού και αποτελεί σημαντική ευκαιρία μάθησης για τους μικρούς αθλητές. Ο τρόπος με τον οποίο βιώνουν και διαχειρίζονται την ήττα μπορεί να επηρεάσει την εξέλιξή τους τόσο ως αθλητές όσο και ως προσωπικότητες.
του Τσάδαρη Κων/νου
Του Τσάδαρη Κων/νου
Η αθλητική ψυχολογία είναι ένα αναγνωρισμένο πεδίο που εξετάζει την ψυχολογική επιρροή της αθλητικής δραστηριότητας στους αθλητές, και είναι ιδιαίτερα σημαντική για τα μικρά παιδιά. Η κατανόηση των αρχών της αθλητικής ψυχολογίας μπορεί να βοηθήσει στην ανάπτυξη των παιδιών μας και στη βελτίωση της αθλητικής τους εμπειρίας.
Μέχρι να φτάσουμε στο σημείο όπου το παιδί θα μπορεί να αποφασίζει μόνο του, εσείς, οι γονείς, είστε εκείνοι που καλείστε να επιλέξετε τι είναι «το καλύτερο» για τα παιδιά σας.
Η Σούζαν αγόρασε στον 6χρονο γιο της ένα iPad όταν πήγαινε πρώτη Δημοτικού. «Σκέφτηκα «Γιατί να μην δοκιμάσει;», μου είπε κατά τη διάρκεια μια συνεδρίας μας. Το σχολείο του Τζον είχε αρχίσει να χρησιμοποιεί τις συσκευές σε όλο και μικρότερες τάξεις, ο δάσκαλος τεχνολογίας εκθείαζε τα εκπαιδευτικά τους ωφέλη, οπότε η Σούζαν θέλησε να κάνει ότι ήταν καλύτερο για το ξανθό της αγοράκι που λάτρευε να διαβάζει και να παίζει μπέιζμπολ.
