Ο Νίκος Μπουρλάκης ασχολείται για μια ακόμα φορά με το θέμα των μικρών ηλικιών που θα πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα όλων μας.
Πήγή https://www.basketblog.gr/ Νίκος Μπουρλάκης
Πολλές φορές ασχοληθήκαμε με το ζήτημα των Ακαδημιών, της λειτουργίας, της νοοτροπίας και της αισχρής εκμετάλλευσης των νεαρών αθλητών από διάφορα παραμάγαζα και κάτι τύπους που τάζουν… υποτροφίες, monthly reports και άλλα τέτοια τσιτάτα προκειμένου να δικαιολογήσουν τη θλιβερή τους παρουσία. Φορτίζοντας έτσι ακόμα περισσότερο τις «φιλοδοξίες» γονιών, φουσκώνοντας τα μυαλά των πιτσιρικάδων και προσφέροντας το… απόλυτο ΤΙΠΟΤΑ στο ελληνικό μπάσκετ. Καταστρέφουν, σαρώνουν, καίνε…
Η επόμενη μέρα, όχι μόνο στο μπάσκετ αλλά και σε κάθε έκφραση της κοινωνικής μας ζωής, θα πρέπει να μας βρει διαφορετικούς. Τα πράγματα από στενά έγιναν… στενότερα. Θα πρέπει να ασχολούμαστε με οτιδήποτε είναι ποιοτικό και ταυτόχρονα ασφαλές από πλευράς υγείας και παιδαγωγικής για τα παιδιά μας.
Αυτό το σοκ που νιώσαμε με την πανδημία, όπου όλα σταμάτησαν ξαφνικά ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Ούτε το είχε ξαναζήσει η γενιά μας, ούτε καν η προηγούμενη, πολύ δε περισσότερο οι επόμενες. Και η επανέναρξη των δραστηριοτήτων μας θα μας βρει αρκετά σκεπτικούς κι επιφυλακτικούς.
Το έχω γράψει χίλιες φορές και θα το γράψω ΚΑΙ ΤΩΡΑ. Αυτή η δυσάρεστη κατάσταση που μας βρήκε μπορεί να μας βοηθήσει προκειμένου να κάνουμε delete σε κακές συνήθειες του παρελθόντος. Να αναζητήσουμε τις πραγματικές μας δυνατότητες και να δούμε την αλήθεια κατάματα.
Δεν υπάρχει πλέον χώρος για… φρου-φρου κι αρώματα, για ξενόφερτες (δήθεν) καινοτομίες, για εκφράσεις με φανταχτερά περιτυλίγματα και παρολιτζήδες. Θα πρέπει η Ομοσπονδία, οι προπονητές που έχουν φάει τη… ζωή τους στις υποδομές, οι ομάδες, να φτιάξουν ένα πλάνο με ενιαίους κανόνες, με ξεκάθαρη λειτουργία που θα ωφελεί τους μικρούς αθλητές, την παραγωγική διαδικασία, το σύστημα.
Θα πρέπει οι γονείς να «ηρεμήσουν» και να μη βλέπουν τα παιδιά σαν 500ευρα και να αναζητούν ότι την «άμεση αποκατάσταση» αλλά την πρόοδο και την διαμόρφωση χαρακτήρα! Και να επιλέγουν την Ακαδημία που θα βάλουν τα παιδιά τους με εκπαιδευτικά/παιδαγωγικά κριτήρια και όχι με φανταχτερές κουβέντες, αφίσες, διαφημίσεις, βίντεο και… ονόματα στην μαρκίζα λες και είμαστε σε σκυλάδικο της εθνικής οδού.
Και θα πρέπει ΚΥΡΙΩΣ οι ακαδημίες να σταματήσουν να είναι ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ «επιχειρήσεις» και να λειτουργούν σαν εισπρακτικές πολλές φορές. Να γίνουν παραγωγικές. Υπάρχουν και τέτοιες. Αλλά θα πρέπει να τις ξεχωρίσουμε.
Θα μου επιτρέψετε να πω ότι στην επανεκκίνηση των αθλητικών μας δραστηριοτήτων, το θέμα των Ακαδημιών είναι ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ απ’ όλα τα υπόλοιπα. Διότι αν στη δυσκολία που θα εμφανιστεί, αντί να φανούμε έτοιμοι για παραγωγή, χώσουμε μια… πατητή ακόμα, τότε αντίο!!!
Το τρένο χάθηκε… Εμπρός λοιπόν
Πήγή https://www.basketblog.gr/ Νίκος Μπουρλάκης
Πολλές φορές ασχοληθήκαμε με το ζήτημα των Ακαδημιών, της λειτουργίας, της νοοτροπίας και της αισχρής εκμετάλλευσης των νεαρών αθλητών από διάφορα παραμάγαζα και κάτι τύπους που τάζουν… υποτροφίες, monthly reports και άλλα τέτοια τσιτάτα προκειμένου να δικαιολογήσουν τη θλιβερή τους παρουσία. Φορτίζοντας έτσι ακόμα περισσότερο τις «φιλοδοξίες» γονιών, φουσκώνοντας τα μυαλά των πιτσιρικάδων και προσφέροντας το… απόλυτο ΤΙΠΟΤΑ στο ελληνικό μπάσκετ. Καταστρέφουν, σαρώνουν, καίνε…
Η επόμενη μέρα, όχι μόνο στο μπάσκετ αλλά και σε κάθε έκφραση της κοινωνικής μας ζωής, θα πρέπει να μας βρει διαφορετικούς. Τα πράγματα από στενά έγιναν… στενότερα. Θα πρέπει να ασχολούμαστε με οτιδήποτε είναι ποιοτικό και ταυτόχρονα ασφαλές από πλευράς υγείας και παιδαγωγικής για τα παιδιά μας.
Αυτό το σοκ που νιώσαμε με την πανδημία, όπου όλα σταμάτησαν ξαφνικά ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Ούτε το είχε ξαναζήσει η γενιά μας, ούτε καν η προηγούμενη, πολύ δε περισσότερο οι επόμενες. Και η επανέναρξη των δραστηριοτήτων μας θα μας βρει αρκετά σκεπτικούς κι επιφυλακτικούς.
Το έχω γράψει χίλιες φορές και θα το γράψω ΚΑΙ ΤΩΡΑ. Αυτή η δυσάρεστη κατάσταση που μας βρήκε μπορεί να μας βοηθήσει προκειμένου να κάνουμε delete σε κακές συνήθειες του παρελθόντος. Να αναζητήσουμε τις πραγματικές μας δυνατότητες και να δούμε την αλήθεια κατάματα.
Δεν υπάρχει πλέον χώρος για… φρου-φρου κι αρώματα, για ξενόφερτες (δήθεν) καινοτομίες, για εκφράσεις με φανταχτερά περιτυλίγματα και παρολιτζήδες. Θα πρέπει η Ομοσπονδία, οι προπονητές που έχουν φάει τη… ζωή τους στις υποδομές, οι ομάδες, να φτιάξουν ένα πλάνο με ενιαίους κανόνες, με ξεκάθαρη λειτουργία που θα ωφελεί τους μικρούς αθλητές, την παραγωγική διαδικασία, το σύστημα.
Θα πρέπει οι γονείς να «ηρεμήσουν» και να μη βλέπουν τα παιδιά σαν 500ευρα και να αναζητούν ότι την «άμεση αποκατάσταση» αλλά την πρόοδο και την διαμόρφωση χαρακτήρα! Και να επιλέγουν την Ακαδημία που θα βάλουν τα παιδιά τους με εκπαιδευτικά/παιδαγωγικά κριτήρια και όχι με φανταχτερές κουβέντες, αφίσες, διαφημίσεις, βίντεο και… ονόματα στην μαρκίζα λες και είμαστε σε σκυλάδικο της εθνικής οδού.
Και θα πρέπει ΚΥΡΙΩΣ οι ακαδημίες να σταματήσουν να είναι ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ «επιχειρήσεις» και να λειτουργούν σαν εισπρακτικές πολλές φορές. Να γίνουν παραγωγικές. Υπάρχουν και τέτοιες. Αλλά θα πρέπει να τις ξεχωρίσουμε.
Θα μου επιτρέψετε να πω ότι στην επανεκκίνηση των αθλητικών μας δραστηριοτήτων, το θέμα των Ακαδημιών είναι ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ απ’ όλα τα υπόλοιπα. Διότι αν στη δυσκολία που θα εμφανιστεί, αντί να φανούμε έτοιμοι για παραγωγή, χώσουμε μια… πατητή ακόμα, τότε αντίο!!!
Το τρένο χάθηκε… Εμπρός λοιπόν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου