Στον κόσμο της προπονητικής, υπάρχουν τρεις χαρακτηριστικοί τύποι προπονητών. Δεν είναι απαραίτητα απόλυτοι, αλλά σίγουρα έχουμε συναντήσει παραλλαγές τους στα γήπεδα.
Ο Καλός
Ο καλός προπονητής είναι αυτός που κατανοεί πως ο ρόλος του δεν περιορίζεται μόνο στη διδασκαλία του αθλήματος. Είναι δάσκαλος, καθοδηγητής και ψυχολόγος. Ξέρει να δίνει κίνητρο, να μεταδίδει γνώσεις και να δημιουργεί ένα περιβάλλον όπου οι αθλητές εξελίσσονται. Έχει πάντα ένα σχέδιο, αλλά προσαρμόζεται στις ανάγκες των παικτών του.
Αποτέλεσμα: Οι αθλητές του βελτιώνονται, αγαπούν το άθλημα και θέλουν να έρχονται στην προπόνηση.
Ο Κακός
Ο κακός προπονητής δεν είναι απαραίτητα κακός άνθρωπος, αλλά δεν έχει διάθεση να εξελιχθεί. Κολλάει σε παλιές μεθόδους, δεν προσαρμόζεται στις ανάγκες των παιδιών και συχνά ακολουθεί μονότονες προπονήσεις χωρίς στόχο. Αντί να εμπνέει, απλά δίνει εντολές και περιμένει αποτελέσματα.
Αποτέλεσμα: Οι αθλητές του δεν βελτιώνονται, βαριούνται και σταδιακά χάνουν το ενδιαφέρον τους.
Ο Άσχημος
Ο άσχημος προπονητής είναι αυτός που λειτουργεί με αρνητικό τρόπο, είτε από εγωισμό είτε από έλλειψη κατανόησης. Χρησιμοποιεί την αυταρχικότητα ως εργαλείο, μειώνει τους παίκτες, φωνάζει χωρίς λόγο και μετατρέπει την προπόνηση σε ένα τοξικό περιβάλλον. Ενδιαφέρεται μόνο για τη νίκη και όχι για την ανάπτυξη των αθλητών.
Αποτέλεσμα: Οι αθλητές του αγχώνονται, φοβούνται να κάνουν λάθη και, τελικά, μπορεί να εγκαταλείψουν το άθλημα.
Το να είσαι καλός προπονητής δεν σημαίνει ότι δεν θα γίνεις ποτέ αυστηρός. Σημαίνει ότι θα ξέρεις πότε να πιέσεις, πότε να υποστηρίξεις και πότε να αφήσεις τους αθλητές σου να ανακαλύψουν μόνοι τους τις λύσεις. Η επιλογή είναι πάντα στα χέρια του προπονητή: θα γίνει ο λόγος που τα παιδιά θα αγαπήσουν το μπάσκετ ή ο λόγος που θα το εγκαταλείψουν;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου