Όλα αρχίζουν από μια στιγμή.
Ένα βλέμμα, μια απόφαση, μια μπάλα στα χέρια.
Κάπου ανάμεσα στο «δεν μπορώ» και στο «θα προσπαθήσω», γεννιέται κάτι πολύ πιο δυνατό από τη νίκη — το πάθος να γίνεις καλύτερος.
Του Τσάδαρη Κων/νου
Ο αθλητισμός δεν είναι απλώς παιχνίδι.
Είναι ο δρόμος που σε κρατά μακριά απ’ ό,τι σε ρίχνει.
Απ’ τους εύκολους πειρασμούς, τις λάθος παρέες, τη μοναξιά των οθονών, τη βία, την αδιαφορία.
Είναι το φως μέσα στο θόρυβο μιας κοινωνίας που συχνά ξεχνά να ακούσει,
και το καταφύγιο εκείνων που ψάχνουν να ανήκουν κάπου αληθινά.
Σε διδάσκει να σηκώνεσαι όταν πέφτεις,
να πιστεύεις όταν όλοι αμφιβάλλουν,
να πολεμάς — όχι για να νικήσεις τους άλλους,
αλλά για να νικήσεις τον εαυτό σου.
Πίσω από κάθε καλάθι κρύβεται ιδρώτας και επιμονή.
Πίσω από κάθε ήττα, ένα μάθημα που σε δυναμώνει.
Και πίσω από κάθε προπόνηση, ένα παιδί που μαθαίνει να ονειρεύεται,
να πειθαρχεί, να σέβεται, να γίνεται καλύτερος άνθρωπος.
Μα πάνω απ’ όλα, ο αθλητισμός σε μαθαίνει τη φιλία.
Να στηρίζεις και να στηρίζεσαι.
Να χαμογελάς στις νίκες των άλλων σαν να ήταν δικές σου.
Να δίνεις το χέρι, να ακούς, να μοιράζεσαι.
Να καταλαβαίνεις ότι, όποιο κι αν είναι το σκορ,
η πραγματική νίκη είναι οι άνθρωποι που έχεις δίπλα σου.
Γιατί στο γήπεδο δεν είμαστε απλώς συμπαίκτες —
είμαστε οικογένεια.
Μαθαίνουμε να παλεύουμε μαζί, να ονειρευόμαστε μαζί,
και να στεκόμαστε όρθιοι, ακόμα κι όταν έξω ο κόσμος λυγίζει.
Δεν χρειάζεται να είσαι πρωταθλητής για να ανήκεις εδώ.
Χρειάζεται μόνο να αγαπάς, να σέβεσαι,
να προσπαθείς και να μην τα παρατάς.
Γιατί το μπάσκετ — όπως και η ζωή —
είναι πιο όμορφο όταν το παίζεις μαζί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου