Δεν είναι μόνο μπάσκετ. Δεν είναι μόνο προπονήσεις, ντρίμπλες, σουτ και συστήματα. Είναι βλέμματα που ψάχνουν καθοδήγηση. Είναι παιδικές φωνές που διψούν για ενθάρρυνση. Είναι χέρια που σηκώνονται, όχι μόνο για να ζητήσουν πάσα, αλλά και για να νιώσουν ότι κάποιος τα στηρίζει.
Tsadaris Kostas – Academy Basketball Coach
Ο προπονητής δεν είναι απλώς ένας δάσκαλος του παιχνιδιού. Είναι εκείνος που θα σκουπίσει τα δάκρυα από μια αποτυχία, που θα πανηγυρίσει σαν παιδί μια επιτυχία, που θα σηκώσει το βλέμμα ενός αθλητή όταν εκείνος σκύψει απογοητευμένος. Είναι εκείνος που θα δώσει πίστη όταν η αμφιβολία τρυπώσει στην καρδιά, που θα προσφέρει δύναμη όταν τα πόδια βαραίνουν και το μυαλό κουράζεται.
Κάθε μικρός αθλητής είναι ένας ξεχωριστός κόσμος. Άλλος έρχεται γεμάτος αυτοπεποίθηση, άλλος γεμάτος φόβο. Άλλος θα σηκώσει πρώτος το χέρι, άλλος θα χρειαστεί μια απαλή ώθηση για να πιστέψει στον εαυτό του. Και ο προπονητής είναι εκεί, όχι για να τους κάνει μόνο καλύτερους παίκτες, αλλά κυρίως καλύτερους ανθρώπους.
Μέσα σε κάθε "πάμε πάλι", μέσα σε κάθε διόρθωση, κάθε χαμόγελο, κάθε χτύπημα στην πλάτη, γεννιέται κάτι πολύτιμο: η εμπιστοσύνη. Και όταν έρθει η στιγμή που ένα παιδί θα φύγει από το γήπεδο με τα μάτια να λάμπουν, όχι μόνο επειδή έβαλε ένα καλάθι, αλλά επειδή ένιωσε ότι ανήκει, ότι μπορεί, ότι αξίζει – τότε ο προπονητής ξέρει πως έκανε τη δουλειά του.
Γιατί στο τέλος της ημέρας, δεν μετράνε μόνο οι νίκες ή οι ήττες. Μετράει ποιοι γίναμε μέσα από αυτό το ταξίδι. Και αν ένας μικρός αθλητής, χρόνια μετά, θυμάται έναν προπονητή που πίστεψε σε αυτόν όταν ο ίδιος δεν πίστευε στον εαυτό του, τότε αυτή είναι η μεγαλύτερη νίκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου